از روزهای شــــــــــــازده ماهی

 

آدمی که یکبار خطا کرده باشد و پاش لغزیده باشد و بعد هم پشیمان شده باشد، مطمئن تر است از آدمی که تا به حال پاش نلغزیده...این حرف سنگین است ، خودم هم میدانم. خطا نکرده، تازه وقتی خطا کرد و از کارتن آکبند در آمد، فلزش معلوم میشود... اما فلز خطاکرده رو است، روشن است ، مثل کف دست، کج و معوج خطش پیداست.

 

از آدم بی خطا میترسم، از آدم دو خطا دوری میکنم، اما پای آدم تک خطا میایستم.

| قـیدار، رضا امیرخانی |