از روزهای شــــــــــــازده ماهی

 

 

مادر به خاطر چیزهایی گریه می کند که همه از دست رفته اند . مادر زیبا بوده حالا نیست پف می کند . صورتش یک روز استخوانی ست یک روز فربه . پدر بوده حالا نیست مادر خوش بوده حالا نیست امیدهای بزرگ داشته که حالا ندارد . فقط من هستم که آنوقت ها نبودم و حالا هستم . من به اندازه ی همه ی آن چیزهای از دست رفته نمی ارزم . نمی توانم فکر کنم همه چیز یک آدم هستم .

 

| زندگی مطابق خواسته تو پیش می‌رود ، امیرحسین خورشیدفر |